ਰੇਤ ਬੱਜਰੀ ਦੇ ਵਣਜਾਰਿਆਂ
ਬਦਲ ਦਿੱਤੇ ਨੇ ਬਾਲਾਂ ਦੇ ਖਿਡੌਣੇ।
ਹੁਣ ਉਹ
ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦੇ
ਬੋਹੜ ਜਾਂ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ
ਬਲਦਾਂ ਦੀ ਜੋਗ
ਟਾਹਣੀਆਂ ਦੀ ਹਲ਼ ਪੰਜਾਲੀ
ਸਨੁਕੜੇ ਦੀ ਰੱਸੀ ਵੱਟ ਕੇ
ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਨੇਣ੍ਹਦੇ
ਤਿੱਖੀਆਂ ਸੂਲਾਂ ਦੀਆਂ
ਅਰਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦੇ।
ਉਹ ਜਾਣ ਗਏ ਨੇ
ਕਿ ਖੇਤ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਸਮੂਲਚਾ।
ਸਿਆੜਾਂ ਚ ਅੱਵਲ ਤਾਂ
ਭੁੱਖ ਉੱਗਦੀ ਹੈ
ਜੇ ਕਿਤੇ ਫ਼ਸਲ ਹੋ ਜਾਵੇ
ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੌਜਲਦੀ
ਆੜ੍ਹਤੀਏ ਦੇ ਹੱਕ ਚ ਹੀ
ਭੁਗਤਦੀ ਹੈ ਸਾਲੋ ਸਾਲ।
ਹੁਣ ਉਹ ਬਾਜ਼ਾਰ ਚੋਂ
ਲੱਕੜੀ ਦੇ ਬਣੇ
ਟਰੱਕ ਟਿੱਪਰ ਲੈ ਆਏ ਨੇ।
ਨੰਗ ਧੜੰਗਿਆਂ ਨੇ
ਰੇਤ ਦੀ ਢੇਰੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਲਈ ਹੈ।
ਬਹਿ ਗਏ ਨੇ ਕੋਲ
ਗਾਹਕ ਉਡੀਕਦੇ।
ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ
ਸਾਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਸਬਕ ਕੱਚੀ ਲੱਸੀ ਹੈ
ਜਿਸ ਚੋਂ ਕਦੇ ਵੀ
ਮੱਖਣ ਦਾ ਪਿੰਨਾ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਣਾ।
ਉਹ ਤਾਂ ਹੋਰ ਸਕੂਲ ਨੇ
ਜਿੱਥੇ ਮਲਾਈ ਰਿੜਕਦੇ ਨੇ
ਮੱਖਣ ਘਿਓ ਦੇ ਵਣਜਾਰੇ।
ਬੱਚੇ ਬੜੇ ਭਰਮ ਚ ਸੋਚਦੇ ਨੇ
ਰੇਤਾ ਬੱਜਰੀ ਵੇਚ ਕੇ
ਅਸੀਂ ਵੀ ਅਮੀਰ ਹੋਵਾਂਗੇ
੍ਘੁੰਮਦੀ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬਹਾਂਗੇ।
ਹੁਕਮ ਚਲਾਵਾਂਗੇ
ਲੋਕ ਡਰਾਵਾਂਗੇ।
ਪਰ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ
ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਟਰੱਕ ਖਿਡੌਣੇ ਹਨ
ਅਸਲੀ ਟਿੱਪਰਾਂ ਟਰੱਕਾਂ ਦੇ
ਟਾਇਰਾਂ ਹੇਠ ਮਿੱਧੇ ਜਾਣਗੇ
ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਾਂਗ।
ਇਸ ਮਾਰਗ ਤੇ ਤੁਰਨ ਲਈ
ਬਾਹੂਬਲੀ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ
ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਨਿੱਕੇ ਹੋ।