ਇਹ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਹੀਂ ਹੈ,.... ਇਹ ਇਕ ਭੇਡਾਂ ਚਾਲ ਹੈ
'ਕੋਟਾ ਫੈਕਟਰੀ' ਵੈਬ ਸੀਰੀਜ਼ (2019) ਵਿੱਚ ਆਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮ 'ਤੇ ਲਾਂਚ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਪਹਿਲੇ ਸੀਜ਼ਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸੀਰੀਜ਼ ਆਨ-ਅਕੈਡਮੀ ਆਨਲਾਈਨ ਕਲਾਸਾਂ ਲਈ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਾਂ ਦੇ ਬੋਰਡ ਨੂੰ ਉਭਾਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਇਸ ਨੇ ਫੜ ਲਿਆ. ਜਿਹੜੇ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਨ. ਨਤੀਜਾ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੋਟਾ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਵੀ ਸਹਿਿਆ ਹੈ. ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ 'ਕੋਟਾ ਫੈਕਟਰੀ' ਦਾ ਸੀਜ਼ਨ 2 ਆਇਆ,ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਰਾ ਸੀਜ਼ਨ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ. ਕਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾ ਸੀਜ਼ਨ ਇੱਕ ਲਾਹੇਵੰਦ ਖੇਡ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਅਨ-ਅਕੈਡਮੀ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੀਜ਼ਨ ਸਿੱਧਾ 'ਨੈੱਟਫਲਿਕਸ' ਤੇ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ. 'ਕੋਟਾ ਫੈਕਟਰੀ' ਨੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਅੱਜ ਸੋਚਣ ਦੀ ਸਖਤ ਲੋੜ ਹੈ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਅਧਿਐਨਾਂ ਤੋਂ ਕੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਹੇਸ਼ਵਰੀਸਰ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰਫ 0.004 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਈਆਈਟੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ ਅਤੇ ਜੋ ਨਹੀਂ ਜਿੱਤਦਾ ਉਹ ਆਦਮੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.
ਕੀ ਇਹ ਸਮਾਜ, ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੰਦਰਾਂ-ਸੋਲਾਂ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਭੇਜ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਬੱਚਾ ਕਿਸੇ ਨਾਮਵਰ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦਾ, ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ! 'ਨੈੱਟਫਲਿਕਸ' 'ਤੇ ਹੀ ਇਕ ਹੋਰ ਲੜੀ ਹੈ' ਅਲਮਾ ਮੈਟਰਸ 'ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਲੜੀ ਆਈਆਈਟੀ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਉਥੋਂ ਪਾਸ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ' ਤੇ ਬਣਾਈ ਗਈ ਹੈ. ਇਸ ਲੜੀਵਾਰ ਬਾਰੇ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਆਈਆਈਟੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਈਆਈਟੀ ਤੋਂ ਕੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਤੇ ਭੇਡਾਂਚਾਲ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ. ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲਿਜਾਣ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਸੀ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਹੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸੇ ਲਈ ਉਸਨੇ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਿਰਫ ਡੈਮ ਅਤੇ ਪਾਵਰ ਪਲਾਂਟ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਬਲਕਿ ਇੰਡੀਅਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਟੈਕਨਾਲੌਜੀ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨਾ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੀ। ਜਿਹੜਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਈਆਈਟੀ ਚਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।, ਉਹ ਉਮਰ ਭਰ ਲਈ ਆਈਆਈਟੀ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।. ਅੱਜ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ 23 ਆਈਆਈਟੀ ਹਨ ਅਤੇ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਹਰ ਸਾਲ ਇਸਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੜਕਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਸਿਰਫ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਇਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਖੁੱਲ੍ਹਦੇ ਹਨ. ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਪਾਸ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿੰਨੇ ਹਨ, ਜੋ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ ਪਾਰ ਜਾ ਕੇ ਸਮਝਣਗੇ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਖੁਸ਼ ਹਨ
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਨਹੀ ਵੀ ਪਾਸ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਇਥੇ ਗਲਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋ।. ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ! ਅਸੀਂ ਉਸ ਰਾਹ ਤੇ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸੀ. ਇਹ ਸੰਪੂਰਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇੱਕ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੈ. ਅਜਿਹੇ ਸੁਪਨੇ, ਜੋ ਸਵਰਗ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਾਲਜ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋ, ਇਸਨੂੰ ਵੇਖੋ. 'ਕੋਟਾ ਫੈਕਟਰੀ' ਵਿੱਚ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਜੀਤੂ ਭਈਆ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ 'ਸੁਪਨੇ ਨਾ ਲਵੋ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਐਮ ਬਣਾਉ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ', ਪਰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਅਜਿਹੇ ਟੈਸਟ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਹਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਮਕਸਦ ਹੈ. ਜਦੋਂ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਕੀ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਸੂਰ ਸੀ?
ਇਹ ਸਿਰਫ ਦੋ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਰਾਜਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਲੜਕੀ ਅਗਲੇ ਹੀ ਦਿਨ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੇਣ ਲਈ ਪਹੁੰਚ ਗਈ. ਜੇ ਉਸਦਾ ਨਤੀਜਾ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਿਕਲਿਆ, ਤਾਂ ਕੀ ਉਸਦੀ ਟੀਚੇ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੀ ਘਾਟ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇਗੀ? ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਆਈਆਈਟੀ, ਆਈਆਈਐਮ, ਕੋਈ ਮੈਡੀਕਲ ਜਾਂ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਕਾਲਜ ਜਾਂ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਜੀਵਨ ਦੀ ਬਿਹਤਰੀ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ. ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਅੱਜ ਆਈਆਈਟੀ ਅਤੇ ਆਈਆਈਐਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਰਹੇ ਲੋਕ ਕਾਮੇਡੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਐਕਟਿੰਗ ਤੱਕ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਕਿਉਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਨਾ ਤਾਂ ਇਮਤਿਹਾਨ ਦਾ ਨਤੀਜਾ, ਨਾ ਹੀ ਕਾਲਜ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਆਰਾਮ ਦੇਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹਨ. , ਅੰਦਰ ਦੇ ਇਸ ਖਾਲੀਪਣ ਨੂੰ ਭਰਨਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਈ . ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਅਧਿਐਨ ਬੇਕਾਰ ਹੈ. ਅਜਿਹੇ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਦਾ ਸਪਸ਼ਟ ਅਤੇ ਪੱਕਾ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਆਈਆਈਟੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ, ਪਰ ਜਿਹੜੇ ਉੱਥੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਸਿਰਫ ਉਹ ਜਾਣ । ਬਾਕੀ ਬੱਚੇ ਆਪਣੀ ਰੁਚੀ ਮੁਤਾਬਕ ਹੋਰ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਕ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਕਾਲਜ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਤਾਕਿ ਬੱਚੇ ਪੁਲਾੜ ਤੋਂ ਸਮੁੰਦਰ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰੀ ਤੋਂ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਕਲਾ ਤੱਕ ਦੇ, ਇਹਨਾਂ ਮਾਰਗਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ, ਇਸ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਵੇਖੋ ਗਏ ਕਿ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਆਈਆਈਟੀ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਭੀੜ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ.
-
ਵਿਜੈ ਗਰਗ, ਸਾਬਕਾ ਪੀਈਐਸ -1 ਰਿਟਾਇਰਡ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਮਲੋਟ
vkmalout@gmail.com
Disclaimer : The opinions expressed within this article are the personal opinions of the writer/author. The facts and opinions appearing in the article do not reflect the views of Babushahi.com or Tirchhi Nazar Media. Babushahi.com or Tirchhi Nazar Media does not assume any responsibility or liability for the same.