7 ਜਨਵਰੀ 1984, ਸਮਾਂ ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਢੇ ਕੁ ਤਿੰਨ ਵਜ੍ਹੇ ਤੜਕੇ ਦਾ ਸੀ । ਠੰਡ ਵੀ ਅੱਤ-ਦਰਜੇ ਦੀ ਸੀ, ਤਾਪਮਾਨ ਤਕਰੀਬਨ 3 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ, ਧੁੰਦ ਅਤੇ ਕੋਹਰਾ ਵੀ ਕਹਿਰ ਦਾ ਜੰਮਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਮੰਨੋ, ਹੱਥ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ । ਲੋਕੀ ਰਜਾਈ ਦੀ ਗਰਮੀ ਅਤੇ ਨਿੱਘ ਵਿੱਚ ਘੂਕ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਸਨ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਸਪੂਤ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਮੌਤ ਨਾਲ ਜੱਦੋ-ਜਹਿਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਅਖੀਰ, ਉਸ 7 ਜਨਵਰੀ ਦੀ 1984 ਦੀ ਕਾਲੀ ਭੈੜੀ ਰਾਤ ਨੇ ਸਾਡੇ ਤੋ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਉਹ ਮਹਾਨ ਸਪੂਤ ਹਮੇਸਾਂ ਲਈ ਖੋਹ ਕੇ ਉਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਸੌਪ ਦਿੱਤਾ ਜਿੱਥੇ ਮੌਤ ਤੋ ਬਾਅਦ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪੈਦਾ ਹੈ । ਕੀ ਤੁਸੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਮਹਾਨ ਸਪੂਤ ਕੌਣ ਸੀ? ਉਹ ਸੀ, ਹਾਕੀ ਜਗਤ ਦਾ ਹੀਰਾ ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਦਾ ਸਾਬਕਾ ਕਪਤਾਨ ਉਲੰਪਿਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰੰਧਾਵਾ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਭਾਵ 7 ਜਨਵਰੀ, 1984 ਨੂੰ ਅੱਜ ਤੋ 37 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਜਲੰਧਰ ਨੇੜੇ ਪਿੰਡ ਬਿਧੀਪੁਰ ਵਿਖੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਘਾਤਕ ਕਾਰ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾ ਬੈਠੇ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬਾਸਕਟਬਾਲ ਖਿਡਾਰੀ ਪ੍ਰਸ਼ੋਤਮ ਪਾਂਥੇ ਵੀ ਸਨ, ਜੋ ਇਸ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਵੀ ਗੁਆ ਬੈਠੇ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਥਲੈਟਿਕ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਕੋਚ ਰਾਮ ਪ੍ਰਤਾਪ ਇਸ ਹਾਦਸੇ ਵਿਚ ਵਾਲ ਵਾਲ ਬਚਣ ਸਫਲ ਹੋ ਗਏ । ਅੱਜ ਦੇਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ 37 ਵੀਂ ਬਰਸੀ ਮਨਾਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
.jpg)
10 ਅਕਤੂਬਰ, 1951 ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਹੋਏ, ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਧੀਨ ਸਟੇਟ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਸਪੋਰਟਸ, ਜਲੰਧਰ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਕੰਬਾਈਨਡ ਯੂਨੀਵਰਸਟੀਆਂ ਦੀ ਟੀਮ ਲਈ ਫੁੱਲ ਬੈਕ ਵਜੋਂ ਖੇਡਿਆ । ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ 1973 ਵਿਚ ਐਮਸਟਰਡਮ ਵਿਚ ਦੂਸਰੇ ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਹਾਕੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਵਿਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ । ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਟੀਮ ਦਾ ਇਕ ਮੈਂਬਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਚਰਿੱਤਰਵਾਦੀ ਕਪਤਾਨ ਅਜੀਤਪਾਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ 1975 ਵਿਚ ਕੁਆਲਾਲੰਪੁਰ ਵਿਚ ਤੀਜਾ ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਹਾਕੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ।
.jpg)
ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪੰਜਵੇਂ ਵਿਸ਼ਵ ਕੱਪ ਹਾਕੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ, 1974 ਅਤੇ 1978 ਦੀਆਂ ਏਸ਼ੀਆਈ ਖੇਡਾਂ, 1976 ਮੌਂਟ੍ਰੀਅਲ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਭਾਗ ਲਿਆ ਸੀ, ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਰਵਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਫੁੱਲ ਬੈਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । 1973 ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਹਾਕੀ ਇਲੈਵਨ ਟੀਮ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਸਾਲ, ਉਹ ਆਲ-ਸਟਾਰ ਹਾਕੀ ਇਲੈਵਨ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਰਿਹਾ । ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਪਰਥ ਵਿਖੇ ਅਤੇ 1978 ਦੀਆਂ ਏਸ਼ੀਆਈ ਖੇਡਾਂ ਵਿਚ ਏਸੰਡਾ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਹਾਕੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਵਿਚ ਵੀ ਚੋਟੀ ਦੇ ਸਕੋਰਰ ਰਿਹਾ । ਆਪਣੇ ਹਾਕੀ ਕੈਰੀਅਰ ਦੌਰਾਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਸੀ । ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਇੰਡੀਅਨ ਏਅਰਲਾਇੰਸ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਸਰਵਿਸ ਕੀਤੀ । ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਵਿਚ ਭਰਤੀ ਹੋ ਗਿਆ । ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਚੰਚਲ ਰੰਧਾਵਾ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫੀਲਡ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀ ਵੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ 1970 ਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਮਹਿਲਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫੀਲਡ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ । ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸਰਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਰੰਧਾਵਾ, ਲਾਨ ਟੈਨਿਸ ਖਿਡਾਰੀ ਹੈ । ਸੁਰਜੀਤ ਨੂੰ 1998 ਵਿਚ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਅਰਜੁਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ।
ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਯਾਰ ਉਲੰਪਿਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹਰ ਵਕਤ ਹਾਕੀ ਤੇ ਹਾਕੀ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਪੱਧਰ ਦਾ ਮਿਆਰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਹਰ ਉਪਰਾਲਾ ਕੀਤਾ । ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਇਹ ਇੱਛਾ ਰਹੀ ਕਿ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀ ਦਾ ਜੀਵਨ ਕਿ੍ਰਕਟ ਦੇ ਇੱਕ ਖਿਡਾਰੀ ਵਾਂਗ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਦੀ ਇਹ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਹਾਕੀ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਵਾਂਗ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮਿਲਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀ ਨੂੰ ਹਰ ਮੈਚ ਲਈ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਵਾਂਗ ਪੈਸੇ ਮਿਲਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ । ਉਹ ਹਾਕੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਅਤੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੇ ਉੱਜਲ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਹੀ ਮਰਦੇ ਦਮ ਤੱਕ ਲੜਦੇ ਰਹੇ ।
ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ “ਸਪੋਰਟਸਮੈਨ ਬੈਨੀਫਿਟ ਕਮੇਟੀ” ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸੀ ਕਿ ਕ੍ਰਿਕਟ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਾਕੀ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਲਈ ਲਾਭ ਮੈਚ ਕਰਵਾਏ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਖਿਡਾਰੀ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾਮੁਕਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੇਠਲੇ ਪਧਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਾਬਕਾ ਓਲੰਪੀਅਨ ਕਪਤਾਨ ਰੂਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਜਿਕਰਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਓਲੰਪੀਅਨ ਰੂਪ ਸਿੰਘ ਕੋਲ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਪੈਸੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਅਤੇ ਅਖੀਰ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋ ਬੈਠੇ ਸਨ । ਇਸੇ ਲਈ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਪਰੋਕਤ "ਸਪੋਰਟਸਮੈਨ ਬੈਨੀਫਿਟ ਕਮੇਟੀ" ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ। ਮੈਂ ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿਚ ਉਸ ਨਾਲ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਡੀ ਕਮੇਟੀ ਹਰ ਸਾਲ 5 ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੇਗੀ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚੋਂ ਸਾਰੀ ਕਮਾਈ ਉਸ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।
“ਸਪੋਰਟਸਮੈਨ ਬੈਨੀਫਿਟ ਕਮੇਟੀ” ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਬੈਨੀਫਿਟ ਮੈਚ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ । ਇਹ ਮੈਚ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚਾਲੇ 4 ਜਨਵਰੀ, 1984 ਨੂੰ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਟੇਡੀਅਮ ਵਿਚ ਖੇਡਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ । ਸ਼ਹਿਰ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਸਚਿੱਤਰ ਪੋਸਟਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਮੈਚਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹਰ ਥਾਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ, ਤਿਆਰੀ ਜ਼ੋਰਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮੈਚ "ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬੈਨੀਫਿਟ ਮੈਚ" ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ "ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਯਾਦਗਾਰੀ ਮੈਚ" ਹੋਵੇਗਾ । ਸੁਰਜੀਤ ਨੇ ਚਾਰ ਮੈਚਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਵਿਚ ਖੇਡਣਾ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਖਤ ਅਭਿਆਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਮੈਚ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦਿਖਾਏਗਾ ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਸੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਇਸ ਮੈਚ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਖੇਡਣ ਨਸੀਬ ਨਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਚ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ 4 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਮੁਲਤਵੀ ਕਰਨਾ ਪਿਆ । ਫਿਰ 6 ਜਨਵਰੀ, 1984 ਨੂੰ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ, ਉਕਤ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਸੱਕਤਰ ਪ੍ਰਸ਼ੋਤਮ ਪਾਂਥੇ ਅਤੇ ਰਾਮ ਪ੍ਰਤਾਪ (ਸਾਬਕਾ ਅਥਲੈਟਿਕ ਕੋਚ, ਸਪੋਰਟਸ ਸਕੂਲ, ਜਲੰਧਰ) ਨੇ ਵਾਹਗਾ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਕੇ ਨਵੀਂ ਤਰੀਕ ਤੈਅ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਜਦੋਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਘਰ ਪਰਤ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਮੌਤ ਦੇ ਬੇ-ਰਹਿਮ ਜ਼ਾਲਿਮ ਪੰਜੇਆਂ ਨੇ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਨਹੀ ਬਖਸ਼ਿਆ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕੀ ਦਾ ਕੀਮਤੀ ਹੀਰਾ ਸਦਾ ਲਈ ਖੋਹ ਲਿਆ । ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਦੂਜਾ ਸਾਥੀ ਪ੍ਰਸ਼ੋਤਮ ਪਾਂਥੇ ਵੀ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ । ਜੇਕਰ ਇਹ ਮੈਚ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪਹਿਲਾ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀ ਹੁੰਦਾ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਕੋਈ ਲਾਭ ਮੈਚ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ ।
ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪੈਨਲਟੀ ਕਾਰਨਰ ਦਾ ਮਾਸਟਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਅਤੇ ਜੋੜਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਸੀ. ਉਸ ਦਾ ਪੈਨਲਟੀ ਕਾਰਨਰ ਹਿੱਟ 120 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪ੍ਰਤੀ ਘੰਟੇ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਨਾਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਅਜਿਹਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਸਨੂੰ "ਪੈਨਲਟੀ ਕਾਰਨਰ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪਹਿਲਾਂ ਪੂਰਬੀ ਰੇਲਵੇ, ਫਿਰ ਇੰਡੀਅਨ ਏਅਰ ਲਾਈਨਜ਼, ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਅੰਤ ਵਿਚ ਉਸਦਾ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਪੰਜਾਬ ਲੈ ਆਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਕ ਪੁਲਿਸ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲੀ।.
ਸੁਰਜੀਤ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਵਿਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲੋਹੇ ਦੀ ਕੰਧ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਨਾਮ ਦੁਨੀਆ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਵੱਡੀਆਂ ਫੁੱਟਬੈਕਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੇ ਬੌਬ ਕੈਟਰਲ ਅਤੇ ਪਾਲ ਬਾਰਬਰ, ਪੱਛਮੀ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਪੀਟਰ ਟਰੂਪ ਅਤੇ ਮਾਈਕਲ ਪੀਟਰ, ਹਾਲੈਂਡ ਦਾ ਟਾਈਜ਼ ਕਰੂਜ਼ ਅਤੇ ਪਾਲ ਲਿਟੀਜੇਨ, ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਅਨਵਰ.
ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ, ਜਿਸਨੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਹਾਕੀ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੇ ਖੇਡ ਦੇ ਮਿਆਰ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਸਖਤ ਲੜਾਈ ਲੜਦਿਆਂ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾ ਦਿੱਤੀ, ਦਾ ਨਾਮ ਜਿੰਦਾ ਰੱਖਣ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਟਰੀ, ਕੋਮਾਤਰੀ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀਆਂ, ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ, ਸਨਅਤਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਸਦਕਾ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਸਾਲ 1984 ਵਿਚ ਹੋਂਦ ਵਿਚ ਆਈ । ਇਹ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੇ ਹਰ ਸਾਲ ਜਲੰਧਰ ਵਿਖੇ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਸੁਰਜੀਤ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਹਾਕੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ । ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਟੇਡੀਅਮ, ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀ ਦੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਯਾਦਗਾਰੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਨੇ ਭਾਰੀ ਭੀੜ ਦੇਖਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹਾਕੀ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੇ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ । ਪਿਛਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਰੂਸ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼, ਯੂਗੋਸਲਾਵੀਆ, ਕਨੇਡਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ, ਅਮਰੀਕਾ, ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਆਦਿ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀ ਦੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਇਸ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਵਿਚ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਪੁਰਸ਼ ਅਤੇ ਮਹਿਲਾ ਵਰਗ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਟੀਮਾਂ ਹਿੱਸਾ ਲੈ ਰਹੀਆਂ ਹਨ । ਇਸ ਸਾਲ ਸੁਸਾਇਟੀ 26 ਮਾਰਚ ਤੋਂ 5 ਅਪ੍ਰੈਲ 2021 ਤੱਕ 38ਵਾਂ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ । ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੇ ਭਾਗ ਲੈਣ ਵਾਲੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਨਵੀਨਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਵਿੱਚ ਉਪਰੋਕਤ ਹਾਕੀ ਦੰਤਕਥਾ ਦੇ ਨਾਮ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸਰਵਪੱਖੀ ਯਤਨ ਕੀਤੇ ਹਨ ।
ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਆਪਣੀਆਂ ਤਨਦੇਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਬਰਲਟਨ ਪਾਰਕ, ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਸਟੇਡੀਅਮ ਦਾ ਨਾਮ “ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹਾਕੀ ਸਟੇਡੀਅਮ” ਰਖਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੀ ਹੈ । ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਵੇਖਦਿਆਂ ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੇ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਜੱਦੀ ਪਿੰਡ ਦਾਖਲਾ ਦਾ ਨਾਮ ਤਬਦੀਲ ਕਰਵਾਕੇ “ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵਾਲਾ” ਰਖਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੀ ਹੈ । ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਹਰ ਸਾਲ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਦੇ ਮੈਚ ਵੇਖਣ ਲਈ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰੂਤੀ ਆਲਟੋ ਕਾਰ, ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ, ਫਰਿੱਜ ਅਤੇ ਐਲਸੀਡੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਮੁੱਖ ਮਕਸਦ ਸਾਡੀ ਹਾਕੀ ਦੀ ਕੌਮੀ ਖੇਡ ਲਈ ਆਮ ਲੋਕਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿਚ ਵਧੇਰੇ ਰੁਚੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਹੈ । ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੇ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਾਤਾ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਜੋਗਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦਿੱਤੀ।
ਸੁਸਾਇਟੀ ਹਰ ਸਾਲ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਹਾਕੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕੋਚਿੰਗ ਕੈਂਪ ਵੀ ਲਗਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ "ਨਵਾਂ ਸੁਰਜੀਤ" ਖੋਜਿਆ ਜਾ ਸਕੇ । ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪਰਧਾਨ ਅਤੇ ਜਲੰਧਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਡਿਪਟੀ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਘਨਸ਼ਾਮ ਥੋਰੀ, ਸਕੱਤਰ ਇਕ਼ਬਾਲ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ, ਚੀਫ਼ ਪਬਲਿਕ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਅਫਸਰ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਭਾਪਾ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਸਕੱਤਰ ਰਣਬੀਰ ਸਿੰਘ ਟੁੱਟ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਕਾਰਣ ਕੋਵਿਡ-19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਐਸ.ਓ.ਪੀ. ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਂਦਿਆਂ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਵਿੱਚ ਪਿਛਲੇ 100 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਕੋਚਿੰਗ ਕੈਂਪ ਵਿਚ 14 ਅਤੇ 19 ਸਾਲ ਦੇ ਉਮਰ ਵਰਗਾਂ ਵਿੱਚ 200 ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਭਰ ਰਹੇ ਖਿਡਾਰੀ ਹਿੱਸਾ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ । ਇਸ ਕੈਂਪ ਦੀ ਮੁੱਖ ਖਿੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹਾਕੀਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਖੁਰਾਕ ਜਿਵੇਂ ਫਲ, ਭਿੱਜੇ ਹੋਏ ਬਦਾਮ ਅਤੇ ਕੈਂਡੀਜ਼ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਯੂ.ਐਸ.ਏ. ਦੇ ਐਨ.ਆਰ.ਆਈ. ਟੁੱਟ ਬ੍ਰਦਰਜ਼ ਵੱਲੋਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਿਹੇ ਹਨ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਇਹ ਕੈਂਪ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ "ਬਦਾਮਾਂ ਵਾਲਾ ਕੈਂਪ" ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਹਰ ਖਿਡਾਰੀ ਨੂੰ ਖੇਡ ਕਿੱਟ ਯੂ.ਐਸ.ਏ. ਦੇ ਗਾਖਲ ਬ੍ਰਦਰਜ਼ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ । ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਇੱਕ ਹਾਕੀ ਅਕੈਡਮੀ ਵੀ ਸਥਾਨਕ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸਟੇਡਿਅਮ ਵਿਖੇ ਚਲ ਰਹੀ ਹੈ । ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਵਧੀਆ ਕੰਮਕਾਜ ਨੇ ਇਸ ਖਿੱਤੇ ਵਿਚ ਖੇਡ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਉਮਰ ਵਰਗ ਵਿਚ ਪ੍ਰਤਿਭਾਵਾਨ ਖਿਡਾਰੀ ਕੋਚਿੰਗ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ।
ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਇਥੇ ਹੀ ਰੁਕੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਗਰੀਬਾਂ ਅਤੇ ਲੋੜਵੰਦ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਚਿਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਲੋੜਵੰਦ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਜੀਫੇ ਵੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਹਰੀ ਹੈ । ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੇ ਉੱਘੇ ਹਾਕੀ ਸਟਾਲਵਰਟਸ, ਹਾਕੀ ਓਲੰਪਿਅਨ, ਉੱਘੇ ਖੇਡ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਰਤੀ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਿਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਹਾਕੀ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਲਈ ਮੁੱਖ ਖਿੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸੁਸਾਇਟੀ ਹਾਕੀ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਖੇਡ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਲਈ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਗੇਟ ਮਨੀ ਨਹੀਂ ਲਗਾਉਂਦੀ । ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਾਕੀ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰੰਤਰ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ ਕੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਸਦਕਾ, ਸੁਸਾਇਟੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਦੀ ਤਰਜ਼ 'ਤੇ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਵਾਲੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਹੂਲਤਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਖਿਡਾਰੀ ਨੂੰ 10.00 ਲੱਖ ਦੇ ਨਕਦ ਪੁਰਸਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਆਕਰਸ਼ਕ ਇਨਾਮਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ।
ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ: - ਨਗਰ ਨਿਗਮ ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਮਾਰਟ ਸਿਟੀ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਤਹਿਤ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਇਕ ਨਵੀਂ ਦਿੱਖ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਨਗਰ ਨਿਗਮ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਕਰਨੇਸ਼ ਸ਼ਰਮਾ ਅਤੇ ਮੇਅਰ ਸ੍ਰੀ ਜਗਦੀਸ਼ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬ ਦੇਵੀ ਰੋਡ ਦਾ ਨਾਮ “ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮਾਰਗ” ਰੱਖ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੇ ਐਚ.ਐਮ.ਵੀ. ਕਾਲਜ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬ ਰੋਡ ਉਪਰ ਬਣਦੇ ਟੀ-ਪੁਆਇੰਟ ’ਤੇ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪੁਰਸ਼ ਆਕਾਰ ਦਾ ਬੁੱਤ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸਟੇਡੀਅਮ ਵੀ ਇਸੇ ਹੀ ਗੁਲਾਬ ਦੇਵੀ ਰੋਡ ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸੁਰਜੀਤ ਹਾਕੀ ਸੁਸਾਇਟੀ, ਜਲੰਧਰ ਜੋ ਸਾਡੀ ਹਾਕੀ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਖੇਡ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹਰ ਸਾਲ 40.00 ਤੋਂ 50.00 ਲਖ ਰੁਪਏ ਖਰਚ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਾਲਾਨਾ ਬਜਟ ਵਿਚ 50.00 ਲਖ ਰੁਪਏ ਦੀ ਬਝਵੀ ਸਲਾਨਾ ਗ੍ਰਾਂਟ ਦਾ ਬਜਟ ਵਿਚ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ ਇਸ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੋਵੀਜ਼ਨ ਕਰੇ ।
ਅੱਜ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸਾਨੂ ਛੱਡ ਕੇ ਗਏ ਨੂੰ ਅੱਜ 37 ਸਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਘਾਟਾ ਕਦੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ । ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਦੀ ਮੌਤ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਵਿਚ ਇਕ ਜਗ੍ਹਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜੋ ਹੁਣ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਭਰੀ ਜਾ ਸਕੇ । ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ 37 ਵੀਂ ਬਰਸੀ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਮਨਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਓ! ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰੀ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਕਰੀਏ ਇਕ ਅਸੀਂ ਵੀ ਮਰਹੂਮ ਓਲੰਪੀਅਨ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਤਕਨੀਕਾਂ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਾਂਗਾ । ਇਹ ਹੀ ਉਸ ਮਹਾਨ ਖਿਡਾਰੀ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਸੱਚੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਹੋਵੇਗੀ ।
-
ਇਕ਼ਬਾਲ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ, ਪੀ.ਸੀ.ਐਸ. (ਸੇਵਾ-ਮੁਕਤ), ਸਾਬਕਾ ਵਧੀਕ ਡਿਪਟੀ ਕਮਿਸ਼ਨਰ, ਲੁਧਿਆਣਾ
iqbalpcs@gmail.com
9417100786
Disclaimer : The opinions expressed within this article are the personal opinions of the writer/author. The facts and opinions appearing in the article do not reflect the views of Babushahi.com or Tirchhi Nazar Media. Babushahi.com or Tirchhi Nazar Media does not assume any responsibility or liability for the same.