ਕੱਲ੍ਹ ਆਪਣੀ ਪੁਰਾਣੀ ਸੋਸਾਇਟੀ ਵਿੱਚ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਉਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੁਰਾਣੀ ਸੋਸਾਇਟੀ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ, ਉਥੇ ਗਾਰਡ ਨਾਲ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੀ ਹੋ ਉਦੋਂ ਇੱਕ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਸਵਾਰ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ।
"ਭਰਾ, ਪ੍ਰਣਾਮ।"
ਮੈਂ ਪਛਾਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਜਾਣੂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਨਾਮ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ,
"ਭਰਾ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ? ਮੈਂ ਬਾਬੂ ਹਾਂ। ਮੈ ਇਥੇ ਆਂਟੀ ਦੇ ਘਰ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ।"
ਮੈਂ ਪਛਾਣ ਲਿਆ ਓਏ ਇਹ ਬਾਬੂ ਹੈ। ਸੀ-ਬਲਾਕ ਵਾਲੀ ਆਂਟੀ ਦਾ ਨੌਕਰ।
“ਹੇ ਬਾਬੂ, ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸਿਹਤਮੰਦ ਹੋ ਗਏ ਹੋ। ਆਂਟੀ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਹੁਣ?
ਬਾਬੂ ਹੱਸ ਪਏ,
“ਆਂਟੀ ਚਲੀ ਗਈ।”
"ਆਂਟੀ ਕਿੱਥੇ ਚਲੇ ਗਏ ਸੀ? ਉਸਦਾ ਬੇਟਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਸੀ, ਕੀ ਉਹ ਉਥੇ ਚਲੀ ਗਈ ? ਉਸਨੇ ਇਹ ਸਹੀ ਕੀਤਾ। ਇੱਥੇ ਇਕੱਲਾ ਰਹਿਣ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਸੀ? "
ਹੁਣ ਬਾਬੂ ਥੋੜਾ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਹੱਸਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ
"ਭਰਾ, ਆਂਟੀ ਰੱਬ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ।"
ਬਾਬੂ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿਹਾ,
"ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ।"
“ਆਂਟੀ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ?”
"ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਬੁਢਾਪੇ ਵਿਚ ਬਿਮਾਰੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ ਵੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਘਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਇਥੋਂ ਚਲੀ ਗਈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਘਰ ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਵੇਗਾ। ਇਹ ਘਰ ਬੜੇ ਯਤਨਾਂ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।
"ਹਾਂ, ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ. ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਚਲੀ ਗਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਰੋਗੇ? "
ਹੁਣ ਬਾਬੂ ਫਿਰ ਹੱਸ ਪਿਆ,
"ਭਰਾ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ? ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਲਿਆਇਆ ਹਾਂ। ਦੋਵੇਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਹੁਣ ਇਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।"
"ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇੱਥੇ ਇਕੋ ਘਰ ਵਿਚ ਹੈ?"
"ਭਰਾ." ਆਂਟੀ ਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਬੇਟਾ ਆਇਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਲਈ ਰੁਕਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਕਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ।
ਚਾਰ ਕਮਰਿਆਂ ਦਾ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਫਲੈਟ। ਮੈਂ ਇਕੱਲੇ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖ ਭਾਲ ਕਰਾਂਗਾ ? ਭਰਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਰਹੋ ਅਤੇ ਘਰ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰੋ। ਉਹ ਉਥੋਂ ਪੈਸੇ ਵੀ ਭੇਜ ਰਹੇ ਹੈ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਇੱਥੇ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਸੁਖੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਕੰਮ ਬਾਹਰ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਭਰਾ, ਉਸਨੇ ਵੀ ਸਭ ਕੁਝ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਆਂਟੀ ਜਿਉਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਆਂਟੀ ਚਲੀ ਗਈ ਹੈ, ਤਾ ਉਹ ਇੱਕ ਚਾਰ ਕਮਰੇ ਵਾਲੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਹਾ ਹੈ।
ਆਂਟੀ ਆਪਣੇ ਲੜਕੇ ਕੋਲ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਗਈ ਤਾਂ ਕੀ ਕੋਈ ਘਰ ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਨਾ ਕਰ ਲੈਣ।
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ, ਘਰ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀ ਕਰੋ ਹੈ ਜੋ ਸਿਰਫ ਮਕਾਨ ਦਾ ਚੌਕੀਦਾਰ ਬਣ ਕੇ ਰਹੇ ਗਏ ?
ਘਰ ਕਰਕੇ ਆਂਟੀ ਪੁੱਤਰ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਗਈ। ਪੁੱਤਰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਨਹੀਂ ਬੁਲਾ ਸਕਿਆ।
ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ , ਅਸੀਂ ਘਰ ਦੇ ਰਾਖੇ ਹਾਂ.
ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਘਰ ਬਣਾਇਆ ਉਹ ਹੁਣ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਾਬੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਜਾਣਦੇ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਕਦੇ ਇੱਥੇ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ।
ਮੈਂ ਬਾਬੂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ,
“ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਇੱਥੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ?”
"ਉਨਾ ਨੂੰ ਦੱਸ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਭਾਈ?" ਉਹ ਹੁਣ ਇੱਥੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹਨ? ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਇਕੱਲੇ ਕੀ ਕਰਾਂਗਾ? ਪਰ ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਜਿੰਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਨਹੀਂ ਆ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੀ ਲੈਣ ਆਉਣ ਹੈ ? ਮੈਂ ਇਸ ਘਰ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਲਿਜਾਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਬਸ ਸੰਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।"
ਬਾਬੂ ਫਿਰ ਹੱਸ ਪਿਆ।
ਮੈਂ ਬਾਬੂ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ। ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਬਾਬੂ ਹੁਣ ਨੌਕਰ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਮਕਾਨ-ਮਾਲਕ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ।
_ ਮੂਰਖ ਆਦਮੀ ਘਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਕ ਸਿਆਣਾ ਆਦਮੀ ਇਸ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, _
ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਹੋਇਆ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।”
ਬਾਬੂ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿਹਾ,
"ਸਰ, ਸਭ ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।"
ਵਾਪਸ ਪਰਤਦਿਆਂ ਹੀ ਬਾਬੂਆਂ ਦਾ ਹਾਸਾ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਗੂੰਜਿਆ ...
_ ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਕੌਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ? ਹਰ ਕੋਈ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ. _ .... ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਇਕੱਠੇ ਬਿਤਾਏ ....
-
ਵਿਜੈ ਗਰਗ, ਪੀਈਐਸ-1 ਸਰਕਾਰੀ ਕੰਨਿਆ ਸਕੂਲ , ਮਲੋਟ
vkmalout@gmail.com
9023346816
Disclaimer : The opinions expressed within this article are the personal opinions of the writer/author. The facts and opinions appearing in the article do not reflect the views of Babushahi.com or Tirchhi Nazar Media. Babushahi.com or Tirchhi Nazar Media does not assume any responsibility or liability for the same.